معایب و محاسن حضور پناهندگان  افغانی درایران

سالهاست که افغانستان همسایه شرقی ما دچار بحران شده، این بحران خسارتهای فراوانی اعم از مالی، جانی و هویتی برای ساکنین آن و مشکلاتی را برای همسایگان به خصوص جمهوری اسلامی ایران بوجود آورده است. اگر جمهوری اسلامی ایران به عنوان ام القرای جهان اسلام نسبت به سرنوشت مردم مسلمان افغانستان و حتی هر کشور غیر مسلمان دیگر بی تفاوت باشد عملاً از فلسفه مبانی اسلامی نظام فاصله گرفته و مثل سایر ملل دنیا بر اساس منافع خاص تصمیم گیری و حرکت می کند. وقتی ملتی دچار جنگ داخلی می شود امنیت و ثبات اقتصادی و فرهنگی آن به خطر می افتد. تعداد زیادی بی خانمان می شوند به طوری که گاهی به زند ماندن خود فکر می کنند نه خانواده و زن و فرزند، کسانی اگر شرایط برای زندگیشان در کشور خود فراهم باشد هیچگاه حاضر نیستند خطرهای فراوانی متحمل شوند به شکل غیر قانونی با ریسک بالای جانی و بدور از خانواده وارد کشوردیگر شوند که سرنوشت آنان نامشخص است، جوانی که تازه ازدواج کرده  زن جوان خود را رها کرده وبا مشقات فراوان بار سفرمی بندد صرفاً برای تامین معاش خود در وله اول و در وله دوم برای سیر کردن شکم زن و فرزند خود  در بدترین شرایط و به دور از خانواده زندگی کند، این فرد فقط به زنده ماندن فکر می کند هر چیزی که این زنده ماندن را به خطر بیندازد با آن مقابله می کند. اگر شرایط حداقلی کار و امرار معاش در کشور بحران زاده افغانستان برای اهالی آن فراهم بود بعید به نظر می رسید که این همه جمعیت حاضر باشند که با شرایط سخت وارد کشور دیگری گردند. تجربه نشان داده جنگ ونا امنی در هر کشوری تبعات منفی فراوانی برای سایر کشورها به خصوص همسایگان دارد. جنگ و بحران سوریه و عراق دامنگیری کشورهای اروپایی گردید بحران افغانستان تبعاتی برای کشورهای ایران پاکستان و روسیه و دیگر ملتها ی جهان دارد. حال با این اوصاف اولاً با توجه به تلاش دشمنان برای گسترش مواد مخدر در بین جوانان ما، اگر جمهوری اسلامی ایران به شدت به بهانه ورود داعش به کشور بخواهد با افاغنه مبارزه کند ممکن است این افراد برای تامین زندگی تن به راههای نا صحیح بدهند که به مراتب ضرر و زیان آن برای کشور بیشتر خواهد بود. دوم با توجه به اینکه کشورهای بحران زا نظیر ایالات متحده آمریکا، عربستان، و برخی کشورهای اروپایی برای مبارزه با ملل استقلال طلب منطقه نظیر عراق، سوریه ، لبنان، یمن و بحرین، به دنبال جذب نیروهای مزدور برای سرکوبی این ملتها هستند اگر راههای حداقلی برای این مردم که پتانسیل لازم  برای جذب دولتهای بحرانزا را دارند بسته شود، ممکن است آنها برای تامین زندگی جذب اینگونه دولتها شوند آنگاه رسم برادر کشی که اکنون در منطقه رواج یافته شدت بیشتری پیدا می کند، پس بهتر است به جای ممانعت از ورود و اخراج اشخاص ساکن در کشور، برای اینکه دشمن به اهداف خود نرسد، و تامین امنیت داخلی کشور که اولویت اول ماست تامین گردد، با شناسنامه دار نمودن افاغنه ساکن در ایران و برنامه ریزی با کارفرمایان می توان به درستی از این اشخاص مراقبت نمود و دشمن را هم مایوس کرد و این افراد انشا الله پس از آرامش در کشورشان و بازگشت به آن می توانند به عنوان سفیران جمهوری اسلامی مبلغی برای نفوذ معنوی ما و گسترش اسلام واقعی گردند.